Moje marzenie...

Ciężko mi się było zebrać żeby napisać tego posta. Ciężko zebrać się do czegokolwiek. Przyznam się bez bicia, że prace które Wam zaprezentuję miały się znaleźć w poprzednim Twórczym Weekendzie. Wyszło jak wyszło, trafiają do aktualnego, 46 Twórczego Weekendu u Titanii.
A oto i one - wykonane na zamówienie, z materiałów wybranych przez zamawiające kobietki, stanowiące nie lada wyzwanie - wzory albo drobniutkie i delikatne, ciężkie do wypełnienia bransoletki, albo wręcz przeciwnie - duuuże i pełne, takie które trudno upchnąć na wąskim drewnianym pasku.
Mimo wszystko wyszły ładnie, nowym właścicielkom się spodobały i mam nadzieję, że długo będą cieszyć ich oczy.
Tu wszystkie 3 razem:

A tu pojedynczo:

A na koniec smutne wieści, które odciągnęły mnie od blogowania w zeszłym tygodniu :(
Moje największe Szczęście, moje spełnione Marzenie, mój wielki kawał serca - Ares - odszedł ode mnie w ubiegłą środę, 27.06.2012 :(

Dał mi 11 długich, cudownych, szczęśliwych lat. Mnóstwo dni wypełnionych śmiechem, zapachem rozgrzanej łąki, iskrami radości w tych mądrych, brązowych oczach. Dał mi wiele dni wypełnionych deszczem, ubłoconymi łapami i ręcznikami wyciąganymi zza grzejnika, w które wtulał swoje aksamitne uszy. Zawsze bez zastrzeżeń zjadał pierwszego naleśnika, który nigdy nie wychodził. Zawsze był gotowy iść ze mną wszędzie gdzie zechcę, choćby na koniec świata, albo i jeszcze dalej.
Kochał jeździć do lasu, nosić patyki, zjadać piłeczki tenisowe. Sypiał z kapciami, pod kocykiem, pod moją kołdrą.
Nie potrafię nawet powiedzieć, jak bardzo mnie boli jego brak. Jak mnie boli fakt, że idąc do sklepu zatrzymuję się przy półkach z psimi smakołykami. Że wchodząc po schodach czekam, aż wyłoni się zza zakrętu i mnie przywita.
Dał mi całe swoje wspaniałe, merdające życie, a jedyne co ja mogłam dla niego zrobić to pochować go w ukochanym lesie. Tam gdzie szumią mu drzewa i śpiewają ptaki...
Dlaczego ci, których kochamy, tak szybko odchodzą..?

Ingree